โซบะเป็นอาหารจิตวิญญาณของชาวโตเกียว

โซบะอร่อยทั้งร้อน และเย็น

โซบะถูกทำมาจากแป้งโซบะ เป็นอาหารแบบเส้นดั้งเดิมของญี่ปุ่น เป็นอาหารญี่ปุ่นที่เป็นตัวแทนเทียบเคียงกับซูชิ หรือเทมปุระ<br>นอกจากจะเป็นเส้นในน้ำซุปร้อนแล้ว ก็ยังมีการทำให้เส้นที่ลวกเสร็จใหม่ๆ เย็นแล้วกองไว้ เอามาจิ้มกับน้ำซอสโซบะซึยุกิน เรียกว่าโมริโซบะ*ซารุโซบะ ก็เป็นของทั่วไป มีทั้งร้านโซบะ และร้านโซบะแบบยืนกิน รวมถึงมีขายแบบบะหมี่ถ้วยเติมน้ำร้อนแล้วกินได้เลย เป็นหนึ่งในอาหารที่ละลายเข้ากับวัฒนธรรมการกินของชาวญี่ปุ่น<br>※ของที่มีสาหร่ายโรยบนโซบะเรียกว่า ซารุโซบะ ส่วนของที่ไม่มีสาหร่ายโรย เรียกว่า โมริโซบะ

น้ำจิ้มโซบะซึยุในแถบตะวันออกแถวเอโดะ มีทั้งสีและรสชาติเข้ม ส่วนของตะวันตกจะรสอ่อน

น้ำจิ้มโซบะซึยุของแถบตะวันออก จะเป็นของที่ผสมผสานกันของน้ำซุปที่ได้จากปลาคัตซึโอะแห้ง โชยุรสเข้ม เหล้ามิริน น้ำตาล ต้มเข้าด้วยกัน จะมีทั้งสีและรสชาติที่ค่อนข้างเข้ม อีกด้านหนึ่งโซบะในแถบตะวันตก นอกจากปลาคัตซึโอะแห้งก็ใช้รสชาติของน้ำซุปจากสาหร่ายทะเลเป็นหลัก ใส่โชยุรสอ่อน ดังนั้นสีจึงดูดอ่อน

โซบะ

โซบะต้องสูดให้มีเสียง?

เครื่องปรุงนอกจากจะใช้หอมซอยในโซบะร้อนแล้วยังใส่พริกเจ็ดชนิดตามใจชอบได้ ส่วนโซบะเย็นอย่างโมริโซบะหรือซารุโซบะก็ใช้วาซาบิ เมื่อสั่งโมริหรือซารุ ตอนที่กินเสร็จแล้ว ร้านก็จะนำน้ำร้อนที่ใช้ตอนต้มโซบะออกมาเรียกว่าน้ำร้อนโซบะออกมาเสิร์ฟ ถือเป็นปกติ นำน้ำร้อนโซบะนี้มาเจือจางน้ำจิ้มโซบะซึยุ แล้วลิ้มรสดูก็เป็นอีกความตื่นเต้นที่จะเพลินกับโมริได้<br>มีหลายประเทศที่มีมารยาทว่าอย่าสูดเสียงดังเวลาทานอาหาร แต่เฉพาะโซบะกับอุด้งญี่ปุ่นเท่านั้น การกินโดยสูดให้มีเสียงไม่ถือว่าผิดมารยาท มีการกล่าวว่านี่เป็นการสูดอากาศเข้าให้สามารถเพลิดเพลินกับกลิ่นของโซบะได้

เส้นหมี่ประเภทอื่นๆ

ราเม็ง

อาหารบะหมี่จากประเทศจีนเป็นต้นกำเนิดกระจายไปแต่ละถิ่นของญี่ปุ่น กลายเป็นอาหารบะหมี่ที่พัฒนาขึ้นมาด้วยตนเอง ปัจจุบันในญี่ปุ่นเป็นของกินที่มีความนิยมระดับที่เรียกได้ว่าเป็นอาหารของประชาชน

ราเม็ง

บะหมี่จีนเย็น

บะหมี่จีนเย็นเป็นอาหารญี่ปุ่นด้วยซอส จะซอยเครื่องเคียงอย่างผัก แฮม ไข่เส้นเป็นเส้นบางๆ แล้ววางประดับไว้ ถือเป็นอาหารที่คุ้นเคยกันอย่างมากในฐานะอาหารแบบเส้นของฤดูร้อนญี่ปุ่น

บะหมี่จีนเย็น

อุด้ง

เป็นอาหารแบบเส้นที่เอาแป้งสาลีใส่น้ำเกลือเล็กน้อยแล้วนวด นำของที่นวดแล้วมาทำเป็นรูปแบบเส้นอวบๆ สีขาวๆ แต่งรสด้วยน้ำซุปปลาคัตสึโอะแห้ง และโชยุ แล้วใส่เม็งซึยุ ลงไปต้ม แล้วกิน ซานุกิอุด้งของจังหวัดคากาว่ามีชื่อเสียง

อุด้ง

หมี่เย็น

อาหารประเภทเส้นสีขาวเล็กๆ ขนาดไม่เกิน 1mm มักถูกกินในฤดูร้อน เส้นที่ต้มแล้วนำไปแช่น้ำเย็น แล้วแช่ในน้ำซุปเม็งซึยุแช่เย็นแล้วกินเป็นของปกติ มีความลื่นคอ มักจะถูกกินในวันร้อนๆ ของฤดูร้อน

หมี่เย็น

หมี่ผัด

อาหารเส้นรสเค็มในประเทศจีนที่ถูกเรียกว่า หมี่ผัด (ชาเม็ง) ถูกดัดแปลงในญี่ปุ่นกลายเป็นหมี่ผัดเค็ม ปัจจุบันการราดซอสรสหวานเผ็ดลงบนเส้นหมี่เหลืองเป็นของทั่วไป เป็นที่ชื่นชอบของคนหลายวัย

หมี่ผัด

Napolitan (พาสต้า)

อาหารพาสต้าแบบฉบับของญี่ปุ่นที่นำพาสต้ากับหัวหอม พริกหยวก และเบคอนมาผัดรวมกันแล้วราดด้วยซอสมะเขือเทศ ว่ากันว่าพ่อครัวในโรงแรมโยโกฮาม่าคิดขึ้นจากการได้คำบอกใบ้จากอาหารของกองทัพอเมริกา

Napolitan (พาสต้า)

ประวัติความเป็นมาของโซบะ

โซบะถูกเพาะปลูกตั้งแต่สมัยโจมง แล้วเกิดการเก็บเกี่ยวโซบะในศตวรรษที่ 16-17
ประวัติของโซบะนั้นเก่าแก่ ที่ญี่ปุ่นมีการเพาะปลูกตั้งแต่สมัยโจมง ในสมัยคามาคุระมีการเข้ามาของเครื่องโม่จากประเทศจีน จากสิ่งนี้จึงได้มีการผลิตผงโซบะได้ง่ายขึ้น โซบะจึงได้รุ่งเรืองและมีการกินกันต่อมา วิธีการปรุงแบบแต่งรูป (ตัดเส้นโซบะ) ของเส้นที่กินในปัจจุบันกล่าวว่าถือกำเนิดมาตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 16 - ต้นศตวรรษที่ 17

ซูชิกับปลาดิบ สองอย่างนี้ถูกเข้าใจสับสนเนื่องจากใช้ปลาดิบๆ เหมือนกัน จริงๆ แล้วเป็นอาหารคนละอย่าง ที่มาของซูชิเดิมทีมาจากข้าวที่ผสมน้ำส้ม = มาจาก “ข้าวน้ำส้ม(ซูเมชิ)” ตัว “เมะ” ได้หายไปแต่เมื่อใดไม่แน่ใจจึงถูกเรียกกันว่า “ซูชิ” ข้าวปั้นซูชิเป็นการนำปลามาวางบนข้าวน้ำส้มที่ปั้นมา จิราชิซูชิคือการนำปลามาวางบนข้าวน้ำส้มในชาม มากิซูชิที่ม้วนปลาด้วยข้าวน้ำส้มกับสาหร่าย ซึ่งมีหลากหลายรูปแบบ แต่ของประกอบเป็นชุดกับข้าวน้ำส้มก็คือซูชินั่นเอง


”Kisokaido rokujyuku tsugi no uchi Moriyama”
ภาพ: อุตากาว่า คุนิโยชิ ปีคะเอที่ 5 (1852)
ห้องเก็บวรรณกรรมพิเศษหอสมุดกลางประจำกรุงโตเกียว
※ห้ามนำไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาติ